de beklimming van Mount Evans, met 14.130 voet hoog vijf voeten maatje 30+ hoger dan de slotklim van onze trip: Pikes Peak.
Met slechts twee nachten op hoogte van 1500 - 3000 meter gelijk de volgende dag doorkachelen naar ruim 4306 meter vroeg wel wat van ons, we hadden beiden last van 'altitude disease' (hoogteziekte). Onze lichamen waren nog niet aan een hoogtestage+ toe, het gaf de nodige gezondheidsklachten.
Ik had me al wat verdiept in deze klim van ruim 23 kilometer. Richting de top was het best wel eng, volgens de foto's.
Kortom, ik zat met de nodige spanning in de auto, soms met samengeknepen billen...
Ik wierp me ter afleiding maar op het fotograferen en filmen 😁
Maar wat een ervaring! Het eerste deel van de klim was goed te doen, de weg was recht, de weg was krom, met aan beide kanten bos, er viel geen afgrond te zien.
Dat werd later anders, via meerdere tussenstops, een kudde geiten die ons moed in mekkerden, ging het via een smallere en slechter wordende weg naar de top. De vangrail was weggevallen in die ijle lucht. Respect voor die fietsers!
Het laatste stukje klauteren lieten we maar voor wat het was (ademnood).
Tijdens dit soort trajecten ben je geheel afhankelijk van de chauffeur, nou met Hans heb je er eentje met een brok ervaring waar ook de steile rotswanden U tegen zeiden 👊
Prima en gedegen stuurmanskunst!
Conclusie: een schitterende ervaring in een majestueuze omgeving, de prachtige wolkenluchten maakten het af!
Dank je, Cor. Tja, is de weg gevaarlijk? In het vlakke landschap van Groningen rij ik ook niet in een bocht rechtdoor, waarom zou ik het hier wel doen? Juist omdat je het niet na kunt vertellen als je het wel doet let je des te meer op. Misschien is dat nog wel veiliger ook 🙂
BeantwoordenVerwijderen