Nadat we gisteren al een voorproefje hadden genomen bij de brouwerij Hops on the Hill Farm Brewery,
de locatie waar de herdenkingsdag van Fred zou worden gehouden, werden we voor vier nachten ondergebracht bij vriendin Rebecca, de eerste nacht daar werd de beste sinds weken!!
Beverley had ons de 25e augustus opgepikt op het vliegveld van Bradley (Connecticut), redelijk afgepeigerd na een dag doorhalen op het vliegveld van Denver.
Om van die vertraging van onze 1e vlucht maar niet te spreken...😡😡
Het is dat we redelijk in conditie zijn maar anders hadden we die ruim 1 mijl lange sprint (met stijve spieren) van gate 8 naar gate 73 op het vliegveld van Detroit nooit kunnen afmaken. En ik kan je vertellen, het is een roteind. Op het laatste stuk liep Hans bijna naast zijn schoenen, die grtvcrf@%$& veter was weer losgehaakt, een rode draad ondertussen op de vliegvelden. 🤭
De gate was al gesloten, maar een vriendelijke dame kreeg ons nog in het vliegtuig naar Bradley. Daar zit je dan, bezweet naast een jonge dame met een kater, in de mand in dit geval.😉
Maar goed, we waren in Connecticut. Eerste behoefte was eten en koffie, dat ging onderweg prima in een behoorlijk overschreeuwde omgeving...
Weer een sprongetje in de tijd naar zaterdag 26 augustus, Fred's Celebrating Life Day.
Na een prima verzorgd ontbijt bij Beverley was het vanaf 9.00 uur eerst Formule 1 kijken, gezien ons dagprogramma een voordeel met 6 uur tijdverschil 😎
Daarna was het met 3 auto's op weg naar Hops on the Hill Farm Brewery om de tent daar in te richten met veel foto's, fotoboeken enz. Op elke tafel lag wel iets van Fred's (foto)werk.
Beverley reed met familie in haar nieuwste aanwinst 2 CV 'Bertrand'.
Hans in de Toyota Pick Up, en ik met vriendin Rebecca in de Alfa Romeo Giulia.
Vervolgens haalden Hans en ik de Alfa Romeo- en Fiat clubleden op van een verzamelpunt een paar villages verderop. Daar zaten voor mij een paar oude bekenden uit 2008 tussen van de New York Alfa Romeo Owners Club.
Het ging in stukken en brokken op weg naar de Hops on the Hill Farm Brewery waar in inmiddels ook de pizzatruck was aangeschoven.
Druppelsgewijs kwamen de mensen binnen, uiteindelijk stonden er ongeveer 45 auto's in rijtjes opgesteld.
De geschatte opkomst met tussen de 50 en 75 mensen werd ruim overschreden, er waren ruim 100 gasten, dit zei natuurlijk wel iets. Fred had een uitgebreide vriendenkring binnen de diverse autoclubs, dat was goed te zien!
Er werden een paar groepsfoto's gemaakt.
Beverley kondigde drie sprekers aan.
Hans beet het spits af.
Mooie woorden, van hoe we elkaar hebben leren kennen, de eerste ontmoeting en de vele remarkable moments erna. Daarna werd er een lied gezongen dat bij de sfeer paste.
Voor Hans en mij was toch wel de grootste verrassing dat een verlate gast precies bij ons de tent binnenstapte: Todd. We keken elkaar even aan en het kwartje viel, 'coincidences don't exist' was onze gezamenlijke mening 😃. Todd was de man die samen met Fred in 2006 ons Alfaclubweekend op Zandvoort bezocht, de eerste keer dat we Fred en hem zagen. Ze kenden elkaar nog niet totdat ze via het Amerikaanse Alfa Romeo Forum (AlfaBB) besloten om samen naar Nederland af te reizen. Ondanks dat we elkaar sinds die dag in 2006 niet meer hadden gezien en gesproken, voelde het alsof we elkaar kort geleden hadden ontmoet, een emotioneel moment van beide kanten, contactgegevens werden opnieuw vastgelegd!
Zo waren er nog een paar emotionele momenten, vriend Baktash werd het even teveel, hij omarmde ons geroerd. Ons weerzien, de trip de we hebben gemaakt in de geest van Fred, dat we onze trip speciaal rond deze dag hadden gepland, deed veel met hem, en ons. Het gaf een heel mooi en goed gevoel.
Tegen 18.00 uur kwam er een eind aan deze herdenkingsdag. Nadat alles weer was opgeruimd, gingen we weer terug naar het huis van Beverley in East Hampton.
Buiten hebben we uitgebreid nagepraat en getafeld. Later op de avond werd het mij iets teveel, een huilbui uit het niets, thanks for your shoulder Beverley! 😅
Op deze dag besefte ik dat het toch wel heel speciaal was dat Hans en ik waren komen overvliegen voor de Travels With Fred-trip en deze dag, de uitgebreide waardering daarvoor voelde als een warm bad! Het was het allemaal meer dan waard. Fred leeft voort in onze gedachten, er zijn op zoveel plekken dingen die ons aan hem herinneren: een deel van zijn en Nico's as bij ons in de tuin, we voelen ons daarmee vereerd, de vele foto's, fotoboeken, klussen door hem gedaan, enzovoort. Je kunt en wilt er niet omheen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Je reactie wordt geplaatst na goedkeuring door de beheerder. - - - Your message will be published after approval by the blog manager.