25 augustus, Het zoveelste andere landschap

We zagen al zoveel veranderingen in het landschap tijdens de eerste drie weken van deze trip. Dat ging van witte naar gele naar bruine naar rode rotsen, daarna nog roze. In Colorado, Utah een klein stukje Arizona en ook nog een miniem stukje New Mexico en daarna weer Colorado was het vooral rotsen afgewisseld met nog meer rotsen, stenen en zand.

Connecticut

Het landschap van Connecticut waar we nu zijn is ook veel rots (grijs/wit) maar wel met enorm veel planten, struiken en bomen. Het landschap is 'hobbelig'; veel heuvels, de wegen gaan voortduren omhoog, omlaag, naar rechts en naar links. Het is hier ook duidelijk dichter bevolkt.

Beverley pikt ons op van Bradley Airport bij Hartford. Dat gaat allemaal lekker vlot. We stoppen voor een ontbijt bij Sweet Jean's. Het is er druk, moeten zelfs even wachten op een tafeltje voor drie, en niet voor niets: het smaakt voortreffelijk.

Bij Beverley thuis, waar ook een paar van haar familieleden aanwezig zijn, komen we een beetje op adem. Maar Bev stuurt ons al gauw naar bed voor een 'power nap'; we zitten beiden enorm te knikkebollen. De bedden staan overigens bij een vriendin die een kamer beschikbaar heeft gesteld, dank je wel Rebecca! 😘 Later in de middag bezoeken we alvast de brouwerij Hops on the Hill in South Glastonbury waar Beverley de volgende dag een 'Celebrate Life' dag voor Fred opgezet heeft voor familie en vrienden. 

Bev en haar familie gaan voorop in 'Bertrand', haar prachtige Citroën 2CV, Cor en ik volgen in Giulia, de Alfa Romeo waarin Fred onnoemelijk veel mijlen heeft afgelegd in de USA en waarin ook Cor en ik tijdens eerdere bezoeken heel wat afstanden hebben overbrugd. Na drie weken in de comfortabele en stille Mazda (met automaat) is het even wennen in Giulia, waarin alles heel direct is; vering, sturen, geluid, koppelen, remmen. Maar het went snel, het 'gevoel' van de eerdere reizen is gauw terug en ik durf de inmiddels 50-jarige Giulia weer de sporen te geven.